Unua paŝo por la venko

Dum multaj jaroj la esperantistoj atendas la feliĉan tempon, kiam tuta mondo ekkonversacios Esperanton. Samtempe tuta mondo lernas la anglan lingvon, kiel antaŭe lernis la francan lingvon.
Aperas la demando: ĉu la mondo bezonas Esperanton, kvankam ĝi havas multajn pozitivajn kvalitojn?
Ho ve!

Por ordinara civitano de ĉiuj landoj iuj ajn demandoj de internacia lingvo, politika, sociaj problemoj … estas indiferentaj.

Antaŭe cent jaroj la esperantistoj agis tre efike kaj altiris al ili multajn intelektajn homojn.
Kio ŝanĝiĝas? Ŝanĝiĝas la cirkonstancoj.

La senartifikan propagandon de la lingvo “Lernu Esperanton!” kaj esperon, ke dezirantoj mem aliros, endas lasi en estinteco.

Ĉiuj esperanto-klubo (aŭ aparta esperantisto) devas decidi: kio ĉiu el ili povas kontribui al la esperanto-movado.
Ĉu nur propagandon de la lingvo?
Ĉu kluba laboro en diversaj direktoj (dancarto, versarto, aplikataj artoj, ktp) samtempe kun la lingvostudado?
Ĉu negoca  projekto kun Esperanto kiel interna labora lingvo?
Kio povas aldoni?

Necesas decidi kun kiaj tipoj civitanoj vi preferas labori, post el ili apartigas plej bonajn (junulojn, pasiulojn, intelektulojn de diversa aĝa, negocistojn …) kaj konversacias kun ili ofertanta eklerni Esperanton.

Niaj aĝaj esperantistoj, bedaŭrinde, dum lastaj jaroj ne pripensas pri neceso pretigi novajn esperantistojn, tial ili ne havas sperton de propagando de la lingvo.

Sed poiome la afero moviĝas de “morta punkto”:
1. Kreas la dulingva retpaĝaro “Verda Lampo” inkluzivas la rubrikon “Lernado”.
2. En la centra urba biblioteko malfermas konsultejon por homoj, kiu lernas Esperanto memstare.
3. Vice-prezidanto de odesa esperanto-klubo “Blanka akacio” Tamara Popova proponis prelegi pri Esperanto en ĉiuj bibliotekoj de la urbo.

La 1-an de decembro (2019) Tamara Popova unua fojo prelegis en la biblioteko № 42 (fotaĵoj sube):

Tatiana Mykhno (Sageto)